از جنگ سایه تا رویارویی آشکار میان ایران و اسرائیل
Veröffentlicht am 7. September 2025 um 20:09
تشدید مناقشه ایران و اسرائیل با حمله پهپادی و جنگ دوازده‌روزه
آتش تازه بر فراز خاورمیانه
هامبورگ، ۷ سپتامبر ۲۰۲۵ – در این روز یک پهپاد که از سوی حوثی‌ها در یمن به پرواز درآمده بود، به سالن ورودی فرودگاه رامون در نزدیکی ایلات اصابت کرد. این حادثه تنها یک مجروح سطحی به‌جا گذاشت اما باعث شد پروازها برای چندین ساعت متوقف و آسمان جنوب اسرائیل در حالت آماده‌باش قرار گیرد. حمله در ظاهر محدود بود اما معنای آن بسیار فراتر از خسارت مستقیم بود. برای اسرائیل، رسیدن یک پهپاد از هزاران کیلومتر دورتر به فرودگاه غیرنظامی، تنها یک ابزار تاکتیکی نبود بلکه نشانه‌ای از شبکه منطقه‌ای بود که تهران طی دهه‌ها ساخته است.
از جنگ سایه تا رویارویی آشکار
حمله حوثی‌ها نشان داد که آتش‌بس «جنگ دوازده‌روزه» چیزی جز مکثی موقت نبوده است. جنگ سایه‌ای شامل ترورها، حملات سایبری و عملیات پنهانی جای خود را به رویارویی آشکار داده است. نخستین درگیری مستقیم در ژوئن ثابت کرد که خطوط قرمز گذشته دیگر وجود ندارند و احتمال شعله‌ور شدن دوباره جنگ در ابعادی گسترده کاملاً واقعی است.
ریشه‌های ایدئولوژیک جمهوری اسلامی
انقلاب ۱۹۷۹ ایران نه تنها به سلطنت پایان داد و یک جمهوری دینی را مستقر کرد بلکه سیاست منطقه‌ای را بر پایه دشمنی مطلق با اسرائیل بازتعریف نمود. رهبری جدید به سرعت حضور اسرائیل را حذف کرد، سفارت را بست و ساختمان آن را به سازمان آزادی‌بخش فلسطین سپرد. خیابان‌ها به نام مبارزان فلسطینی تغییر یافت و رسانه‌های دولتی شبانه‌روز شعار نابودی اسرائیل را تکرار کردند. این اقدامات به ستون‌های هویت رژیم بدل شد.
آیت‌الله خمینی اسرائیل را «غده سرطانی» نامید که باید ریشه‌کن شود. همین عبارت دهه‌ها بعد توسط علی خامنه‌ای و فرماندهان سپاه پاسداران تکرار شد و دشمنی با اسرائیل را به یک وظیفه دینی و انقلابی ارتقا داد. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نه تنها برای دفاع از ایران بلکه برای صدور انقلاب و حمایت از گروه‌های مسلح ضد اسرائیل تأسیس شد. میلیاردها دلار برای ایجاد حزب‌الله در جنگ داخلی لبنان هزینه شد و این گروه را به یکی از قدرتمندترین بازیگران غیردولتی منطقه بدل کرد که آشکارا خود را بازوی ایران علیه اسرائیل معرفی کرد.
در غزه، ایران حماس و جهاد اسلامی را به‌عنوان شرکایی که موجودیت اسرائیل را رد می‌کردند، به رسمیت شناخت. کمک مالی، آموزش و فناوری موشکی ظرفیت این گروه‌ها را گسترش داد، نه برای صلح، بلکه برای تضمین یک جنگ بی‌پایان. در بخش‌هایی از ایدئولوژی شیعی نزدیک به رهبری، بازگشت امام دوازدهم با یک جنگ بزرگ علیه اسرائیل پیوند خورده است. این باور دشمنی را از یک استراتژی به یک سرنوشت تاریخی تبدیل می‌کند.
نیابتی‌های منطقه‌ای به‌عنوان ابزار قدرت
ایران طی چهار دهه شبکه‌ای پیچیده از گروه‌های مسلح در خاورمیانه ایجاد کرده است که به‌طور رسمی «محور مقاومت» نامیده می‌شود. حزب‌الله در لبنان مهم‌ترین عنصر این شبکه است که اکنون ده‌ها هزار موشک در اختیار دارد. در غزه، حماس و جهاد اسلامی فلسطین توانایی تولید موشک‌های دوربرد و پهپادهای انتحاری یافته‌اند. در عراق، شبه‌نظامیان مورد حمایت ایران پایگاه‌های آمریکا را هدف قرار می‌دهند و منافع اسرائیل را تهدید می‌کنند. در سوریه، ایران مسیرهای انتقال سلاح به حزب‌الله ایجاد کرده است. در یمن، حوثی‌ها جدیدترین بازوی این محورند که نه تنها اسرائیل بلکه تجارت جهانی را نیز تهدید می‌کنند.
جنگ دوازده‌روزه و پیامدهای آن
در ۱۳ ژوئن ۲۰۲۵ اسرائیل با حملات پیش‌دستانه به مراکز نظامی و هسته‌ای ایران ضربه زد. تهران در پاسخ صدها موشک بالستیک و بیش از هزار پهپاد شلیک کرد. سامانه‌های دفاعی اسرائیل بسیاری را رهگیری کردند اما تعدادی به هدف اصابت کرده و تلفات و خساراتی برجا گذاشتند. اسرائیل نیز با حملات هوایی به اصفهان، همدان و نطنز پاسخ داد. طی ۱۲ روز، هزاران نفر زخمی و صدها کشته در هر دو کشور گزارش شد. زیرساخت‌ها مختل و جنگ سایبری گسترده‌ای درگرفت. در ۲۴ ژوئن با میانجی‌گری آمریکا و قطر آتش‌بس برقرار شد، اما هیچ طرفی پیروز اعلام نشد.
بن‌بست راهبردی
جنگ دوازده‌روزه تناقض درونی جمهوری اسلامی را آشکار کرد: ایدئولوژی اجازه عقب‌نشینی نمی‌دهد اما ادامه مسیر هزینه‌های سنگینی دارد. سه سناریو محتمل است: تداوم تنش کنترل‌شده با نیابتی‌ها، بازگشت به جنگ مستقیم با پیامدهای جهانی یا فرسایش درونی ناشی از بحران اقتصادی و نارضایتی اجتماعی.
پیامدهای جهانی و درس‌ها برای غرب
این مناقشه نه تنها منطقه‌ای بلکه جهانی است. هر موج تنش باعث افزایش قیمت انرژی، اختلال در مسیرهای دریایی و تهدید تجارت جهانی می‌شود. اروپا به‌شدت آسیب‌پذیر است. حملات سایبری و موج‌های مهاجرت پیامدهای مستقیم برای غرب دارند. نتیجه روشن است: امنیت اسرائیل از امنیت جهانی جدا نیست و مدیریت ریسک و همکاری‌های بین‌المللی ضروری است.
نتیجه‌گیری
خصومت با اسرائیل در تار و پود جمهوری اسلامی تنیده شده است. حمله پهپادی سپتامبر و جنگ دوازده‌روزه نشان داد که رویارویی آشکار دیگر تابو نیست. بازدارندگی شکننده باقی مانده و آینده یا به سمت فرسایش داخلی یا انفجار تازه خواهد رفت. هر جرقه می‌تواند آتش بزرگی در خاورمیانه برافروزد.
Iran-Israel-Konflikt eskaliert mit Drohnenangriff und fragilem Zwölftagekrieg
Erneutes Feuer über dem Nahen Osten
Hamburg, 07. September 2025 – Am 7. September traf eine von den Huthis im Jemen gestartete Drohne die Eingangshalle des Flughafens Ramon nahe Eilat. Der Vorfall verursachte nur eine leichte Verletzung, führte jedoch zur mehrstündigen Aussetzung des Flugverkehrs, und der Luftraum über Südisrael wurde in Alarmbereitschaft versetzt. Der Angriff schien begrenzt, doch seine Bedeutung reichte weit über den unmittelbaren Schaden hinaus. Für Israel war eine Drohne, die Tausende Kilometer bis zu einem zivilen Flughafen zurücklegt, nicht nur ein taktisches Mittel, sondern ein Beweis für ein regionales Netzwerk, das Teheran über Jahrzehnte aufgebaut hat.
Die Huthis gehören wie die Hisbollah im Libanon sowie bewaffnete Gruppen im Gazastreifen und im Irak zu dem, was die Islamische Republik als Achse des Widerstands bezeichnet – ein Netz von Stellvertretern, dessen Hauptaufgabe die dauerhafte Bedrohung Israels ist. Nur drei Monate zuvor, im Juni 2025, hatte Israel erstmals direkt iranische militärische und nukleare Anlagen angegriffen. Teheran reagierte mit mehr als 550 ballistischen Raketen und über 1.000 Selbstmorddrohnen. Viele wurden abgefangen, doch Dutzende schlugen ein. Diese Auseinandersetzung – später als Zwölftagekrieg bekannt – endete mit einem fragilen Waffenstillstand, vermittelt durch die USA und Katar.
Vom Schattenkrieg zur offenen Konfrontation
Der Huthi-Angriff auf Ramon zeigte, dass der Waffenstillstand nur eine Pause war. Der Schattenkrieg aus Attentaten, Cyberangriffen und verdeckten Operationen ist einer offenen Konfrontation gewichen. Die erste direkte Auseinandersetzung im Juni bewies, dass frühere rote Linien nicht mehr existieren.
Ideologische Wurzeln
Die Revolution von 1979 in Iran beendete die Monarchie und etablierte eine religiöse Republik, definierte jedoch auch die Regionalpolitik neu: absolute Feindschaft gegenüber Israel. Ayatollah Khomeini bezeichnete Israel als „krebsgeschwulstartigen Tumor“. Diese Rhetorik prägt das Regime bis heute. Das IRGC exportierte die Revolution, unterstützte die Hisbollah und bewaffnete Hamas sowie den Islamischen Dschihad.
Regionale Stellvertreter
Die Hisbollah im Libanon ist das bedeutendste Element des Netzwerks. In Gaza erhielten Hamas und PIJ Technologie zur Raketenproduktion. Im Irak nutzt Teheran Milizen, in Syrien Waffenrouten, im Jemen die Huthis. Alle dienen als Instrumente indirekter Kriegsführung.
Zwölftagekrieg
Am 13. Juni 2025 griff Israel iranische Stellungen an. Teheran antwortete mit Raketen und Drohnen. Zwölf Tage lang forderte der Krieg Hunderte Tote und massive Schäden. Am 24. Juni wurde ein Waffenstillstand ausgerufen – ohne Sieger.
Strategische Sackgasse
Ideologische Starrheit verbietet Rückzug, Fortsetzung verursacht jedoch enorme Kosten. Szenarien: kontrollierte Spannung, erneuter Krieg oder innere Erosion. Externe Akteure verschärfen die Lage.
Globale Folgen
Der Konflikt erhöht Energiepreise, bedroht Seewege und provoziert Migration. Israels Sicherheit ist global relevant. Halbherzige Maßnahmen reichen nicht.
Schlussfolgerung
Die Feindschaft ist im System verankert. Offene Konfrontation ist kein Tabu mehr. Abschreckung bleibt fragil, jeder Funke kann ein großes Feuer entfachen.
Iran–Israel Conflict Intensifies with Drone Strike and Fragile Twelve-Day War
Renewed Fire Over the Middle East
Hamburg, September 7, 2025 – On this day, a drone launched from Houthi-controlled territory in Yemen struck the entrance hall of Ramon Airport near Eilat. The incident caused only one minor injury but led to hours of suspended flights and an alert in southern Israel’s airspace. The attack, though limited, carried significance far beyond the immediate damage.
The Houthis, like Hezbollah in Lebanon and armed groups in Gaza and Iraq, are part of what Iran calls the “Axis of Resistance.” Just three months earlier, in June 2025, Israel had struck Iranian nuclear and military facilities. Tehran responded with 550 ballistic missiles and over 1,000 drones. Many were intercepted, but dozens hit, causing casualties. This clash, later known as the Twelve-Day War, ended in a fragile ceasefire mediated by the US and Qatar.
From Shadow War to Open Confrontation
The Houthi strike showed the ceasefire was merely a pause. The shadow war of assassinations, cyberattacks, and covert operations has shifted to open confrontation. The first direct clash in June showed former red lines no longer exist.
Ideological Roots
The 1979 Iranian Revolution ended monarchy and established a theocratic republic but also institutionalized hostility toward Israel. Khomeini called Israel a “cancerous tumor.” This ideology was embedded in the IRGC, Hezbollah, Hamas, and PIJ.
Regional Proxies
Hezbollah is the most important proxy, holding tens of thousands of rockets. In Gaza, Hamas and PIJ were empowered by Iranian technology. In Iraq, militias target US bases; in Syria, Iran established weapons routes; in Yemen, the Houthis threaten Israel and global trade. All depend structurally on Tehran.
The Twelve-Day War
On June 13, 2025, Israel launched strikes on Iranian facilities. Iran answered with missiles and drones. Twelve days of fighting caused heavy casualties and infrastructure damage. On June 24, a ceasefire was declared, though neither side claimed victory.
Strategic Deadlock
Iran’s ideology forbids retreat but continuation imposes heavy costs. Scenarios: continued proxy war, renewed direct war, or internal erosion. External actors complicate the picture.
Global Consequences
The conflict destabilizes energy prices, threatens shipping lanes, and triggers migration. Israeli security is global security. Half measures are insufficient.
Conclusion
Hostility is woven into Iran’s system. Open confrontation is no longer taboo. Deterrence remains fragile, and any spark can ignite a major fire.
Kommentar hinzufügen
Kommentare